Weirdong Pasahero

Linggo. Wala akong pasok sa opisina kaya naman wala akong maipopost na galing sa kalsada. Tama lang siguro pero habang nagpapahinga ako kanina, inaya ako ng kapatid kong manood ng isang pelikula at nakatagpo pa ako ng pangalawa sa TV.

Sabi ng kapatid ko, panoorin daw namin ang There be Dragons. Isa itong pelikula tungkol sa buhay ng isang santo, si Jose Maria Escriva. Actually, hindi. Tungkol itong pelikulang ito sa isang writer na nagre-research ng buhay ng santo. Kakilala ng tatay niya ang santo kaya sinubukan niyang kumuha ng impormasyon pero higit pa sa kanyang inaasahan ang nalaman niya. Mas nakilala niya ang amang kanyang kinamuhian at ginulantang siya ng isang katotohanan tungkol sa sarili niya.

Si St. Jose Maria ang nagpasimuno ng Opus Dei movement na nilapastangan ginamit ni Dan Brown sa DaVinci Code. Sa totoo lang, naiinis ako kay Dan Brown dahil mali naman ang imahe na ipinakita niya tungkol sa Opus Dei. Ang gusto lang naman ng Opus Dei ay gawin ng mga tao ng maayos ang kanilang pang-araw-araw na tungkulin at ialay iyon sa Diyos.  Kaya nga Opus Dei eh, work of God. Sobrang unfair ang treatment na ginawa ni Dan Brown para sa Opus Dei.

Nagustuhan ko itong pelikulang ito dahil marami akong natutunan. Naging mas "tao" para sa akin ang santo na lagi kong naririnig noong high school pa ako. Opus Dei philosophy kasi ang itinuturo nila sa amin noon, at sa awa ng Diyos, isinasabuhay ko pa rin iyon hanggang sa ngayon. Bukod doon, naging mas klaro na rin ang dapat ko gawin sa buhay ko. May kinaiinisan kasi akong tao sa office. Hindi ko na idedetalye kung bakit pero alam ko na ang gagawin ko para hindi ako mainis sa kanya. Kailangan ko lang itutok ang pansin ko sa pagiging isang mahusay na supervisor, magiging ok din ang lahat.

I-rerecommed kong panoorin ninyo itong sineng ito para naman hindi masira ang image ng Opus Dei. Isa pa, masyadong maganda ang mga moral lessons dito. Baka nga kung susundin nating lahat si St. Jose Maria, magkikita-kita tayong lahat sa langit. Warning lang: hindi ito light na sine, so huwag na huwag kayong mag-eexpect na nakakagaan ito ng damdamin. Sniff... sniff... naiyak nga ako dito eh.

Pagkatapos noon, naglinis ako ng aquarium ko. Nakakapagod din palang maglinis ng aquarium dahil sobrang daming tubig ang involved. Yung tubig na marumi at nakadidiri na kailangang palitan. Yung tubig na ipanglilinis sa buhangin. Yung tubig na paglalagyan pansamantala para sa isda. Yung tubig na ilalagay sa aquarium. Hay, pakiramdam ko, malulunod ako. In the end, masaya naman ako dahil mas malinis nang tingnan ang aquarium ko at parang nagte-thank you pa nga ang mga isda sa akin. 

Hindi pa masyadong gabi kaya naisipan kong manood ulit ng TV. Sa di inaasahang pagkakataon, naumpisan ko naman ang The Diary of a Wimpy Kid sa StarMovies. Tungkol naman ito sa isang bata, si Greg, na nagstart ng middle school. Ang lakas ng loob kong magbigay ng summary eh ako naman ang huli sa balita.

Any way, hindi ko masyadong nagustuhan ang asal ni Greg sa sineng ito dahil sobrang obsessed siya na maging sikat. Noong bata ako, hindi ko nga maisip na importante pala yon. Ang importante, yung me jolen (marbles) ako at makapag-Jollibee. Si Greg, kinareer niya ng todo para lang maging sikat at mailagay sa class favorites section ng yearbook nila. Sobrang minastermind niya ang pagsikat niya. Ayun. Lahat ng balak niya, palpak. Inaway pa niya ang best friend niya. Naku, gusto kong tuktukan yung batang iyon. Pasaway eh.

Dahil pambata itong sine, siyempre, may moral lesson. Sabi sa akin ng pelikula, "Huwag mo i-mastermind ang pagsikat mo. Papalpak ka lang. Dapat, magpakatoo ka lang." Maraming bagay ang nasisira dahil sa kakaisip. Parang kagwapuhan. Kung alam mong gwapo ka, sigurado, aangas ka at di magtatagal kagwapuhan mo dahil maraming maiinis sa iyo. Just keep smiling para laging cute, di ba? Sa mga nakapanood na, siguro makukuha ninyo yung lesson pero sa mga hindi pa rin nakakapanood, ok naman siyang panoorin. Hindi aksaya ng oras pero hindi rin naman masyadong ganda.

Hindi rin naman pala masyadong boring ang blog post ko kahit di ako bumiyahe. Nakaisip ako ng tama at marapat na gagawin para hindi ako mainis sa isang officemate ko galing sa There be Dragons. Naisip ko ring huwag aksayahin ang oras sa kakaisip ng dapat mangyari mula sa The Diary of a Wimpy Kid; dapat, magpakatotoo lang. All in all, masaya ako na nakapanood ako ng dalawang pelikulang nakapagbigay din sa akin ng mga pwedeng i-share sa mundo.